# W  procesie  wyjaśniania  sprawy  oraz  w  podawaniu  informacji  należy  również 
zadbać o zachowanie ochrony dobrego imienia domniemanego sprawcy.
 # W przypadku zaistnienia fałszywego oskarżenia, jeśli zarzuty nie zostaną potwier-
dzone, a oskarżenie znane było osobom postronnym, należy przekazać im infor-
mację o niewinności oskarżonego w formie komunikatu biskupa miejsca.21
STANDARD 6
ZASADY CHRONIĄCE W OBSZARZE PARAFIALNYM
6.1. Zasady chroniące dotyczące dzieci (granice zachowań)
Dzieckiem jest osoba, która nie ukończyła 18. roku życia. Dziecko, rozwijając się, kon-
stytuuje siebie jako osobę. Potrzebuje do tego opieki, troski, serdeczności, kształcenia 
i wychowania. Dzieje się to w rodzinie, ale również poprzez relacje z autorytetami oraz 
wartościami przekazywanymi w środowisku rówieśniczym i wychowawczym. Wszel-
kie oddziaływanie wychowawcze zawsze musi się dokonywać z poszanowaniem woli 
rodziców bądź prawnych opiekunów.
  Wprawdzie  niemożliwe  jest  stworzenie  wyczerpującej  listy  zachowań  niepożąda-
nych, ani też wskazanie precyzyjnych granic wszystkich zachowań, należy jednak kiero-
wać się poniższymi wskazówkami oraz roztropnością i wrażliwością ewangeliczną.
  Zasady te dotyczą nie tylko relacji dorosły – dziecko, ale również relacji pomiędzy 
dziećmi (Załącznik 5).
6.1.1. Zasady chroniące w kontakcie bezpośrednim
 # Wszystkie  spotkania  z  dziećmi  na  terenie  parafii  powinny  być  organizowane 
w miejscach oficjalnych, ogólnodostępnych i do tego przygotowanych. 
 # Nie  można  przebywać  z  dzieckiem  sam  na  sam  w  warunkach  odizolowanych. 
Jeżeli dobro dziecka wymaga indywidualnego spotkania, nie może się ono odby-
wać w sekrecie (zalecane powiadomienie rodziców lub przełożonego) i w warun-
kach odizolowanych. Osoba przeprowadzająca spotkanie powinna zatroszczyć się 
o transparentność (np. przeszklone lub uchylone drzwi pomieszczenia, które nie 
mogą być zamknięte na klucz, obecność innych osób w bezpośrednim pobliżu, po-
wiadomienie innych osób o spotkaniu itp.). Indywidualnych spotkań z dziećmi nie 
wolno w nieroztropny sposób mnożyć ani przedłużać. Spotkania takie nie powin-
ny odbywać się w późnych godzinach wieczornych (po godz. 20.00 lub nocą).
 # Dzieci  nie  mogą  przebywać  w  parafialnych  pomieszczeniach  mieszkalnych  bez 
opieki rodzica lub opiekuna prawnego. Nie powinny też towarzyszyć duszpaste-
rzom w miejscach lub w sprawach niezwiązanych ze sprawowaniem posługi lub 
formacją.
 # Dzieci powinny zawsze pozostawać pod opieką osoby dorosłej. Podczas pełnienia 
funkcji wychowawczych opiekunowie nie mogą pozostawać pod wpływem alko-
holu lub substancji psychoaktywnych ani przyjmować ich w obecności dzieci.22
 # Dzieci na terenie parafii nie mogą przebywać pod wyłączną opieką innego dziecka, 
chyba że inaczej stanowią regulaminy religijnych ruchów duszpasterstwa poza-
parafialnego, np. Ruchu Światło-Życie, KSM, w  tym wypadku stosuje się standar-
dy opracowane przez te grupy. Osoby te powinny być odpowiednio uformowane, 
przygotowane i pełnić posługę pod okiem dorosłych.
 # Jeśli  spotkania  formacyjne,  np.  przygotowanie  do  bierzmowania,  odbywają  się 
w  domach  wybranych  rodzin,  również  muszą  być  przeprowadzane  w  grupie, 
nigdy indywidualnie.
 # Zakazuje  się  przewożenia  dzieci  prywatnymi  samochodami,  zwłaszcza  w  poje-
dynkę, bez wiedzy i wyraźnej zgody rodziców lub opiekunów prawnych. 
 # Niestosowne jest skracanie dystansu przez przechodzenie na „ty” osoby dorosłej 
z dzieckiem.
 # W  prywatne  życie  dziecka  wolno  ingerować  tylko  w  takim  wymiarze,  w  jakim 
wymaga tego konkretny problem.
 # W przypadku konieczności podjęcia rozmów na temat seksualności należy wyka-
zać się delikatnością i roztropnie rozeznać, czy takiej rozmowy nie powinien prze-
prowadzić specjalista.
 # W obecności dzieci nie wolno wypowiadać treści i żartów o podtekście seksual-
nym. Zabronione jest prezentowanie dzieciom treści obscenicznych, erotycznych, 
pornograficznych lub mających podtekst seksualny, zawierających sceny brutal-
nej przemocy bądź nieodpowiednich do wieku i wrażliwości odbiorców w jakikol-
wiek sposób i za pomocą jakiegokolwiek urządzenia.
 # Niedozwolone jest stosowanie przemocy fizycznej oraz psychicznej, takiej jak: poni-
żanie, upokarzanie, ośmieszanie, dokuczanie, szykanowane, znęcanie się itp., zarów-
no w bezpośrednich kontaktach, jak i za pośrednictwem mediów społecznościowych.
 # Niedopuszczalne są wszelkiego rodzaju nadużycia duchowe (w obszarze spowie-
dzi, poradnictwa itp.).
 # Każdy przypadek przemocy fizycznej, psychicznej (emocjonalnej) czy seksualnej 
pomiędzy dziećmi wymaga natychmiastowej reakcji ze strony opiekunów.
 # Nie wolno dotykać dzieci wbrew ich woli ani w sposób nieadekwatny do relacji 
duszpasterskich lub wychowawczych.
Zachowania niedozwolone:
 # wszelkie formy okazywania niechcianej czułości;
 # dotykanie  piersi,  pośladków,  genitaliów  i  ich  okolic  (choćby  przez  bieliznę  lub 
odzież);
 # pocałunki;
 # mocne i zamykające uściski, uniemożliwiające przerwanie kontaktu;
 # klepanie po pośladkach, udach, kolanach, głowie;23
 # łaskotanie lub mocowanie się w dużej bliskości cielesnej;
 # masaże;
 # sadzanie na kolanach;
 # kładzenie się lub spanie obok;
 # ocieranie się;
 # seksualizacja i seksizm;
 # różne formy poniżania oraz mobbing;
 # używanie wulgaryzmów.
Zachowania właściwe w naszym kręgu kulturowym:
 # uścisk dłoni lub delikatne objęcie, przytulenie, pocałunki w policzek;
 # delikatne poklepanie po ramionach lub plecach jako wyraz akceptacji wsparcia, 
pocieszenia;
 # dotyk ramion, rąk czy barku jako wyraz bliskości;
 # trzymanie  się  za  ręce  w  czasie  np.  zabawy  lub  dla  uspokojenia  wzburzenia 
emocjonalnego;
 # trzymanie za ręce dzieci w czasie spaceru;
 # siadanie w pobliżu małych dzieci;
 # podnoszenie lub trzymanie na rękach dzieci do ok. 3. roku życia;
 # przytulanie i branie na kolana małych dzieci za zgodą ich rodziców i najlepiej w ich 
obecności;
 # dzieciom nie wolno robić zdjęć lub filmować bez ich zgody. Nie wolno upublicz -
niać zdjęć, filmów z  udziałem dzieci bez pisemnej zgody ich rodziców lub opieku-
nów prawnych, z wyjątkiem zdjęć dużych grup w miejscach publicznych w związ-
ku z informowaniem o wydarzeniach;
 # zabrania się częstowania dzieci tytoniem, alkoholem i innymi substancjami psy-
choaktywnymi,  posiadania  środków  niedozwolonych  przez  prawo.  Nie  wolno 
również tolerować ich posiadania oraz zażywania przez dzieci. 
Zasady ochrony dotyczące wyjazdów
Zachęca się do pełnej transparentności w organizowaniu spotkań z dziećmi. Na począt-
ku roku formacyjnego w parafii należy:
 # zapoznać rodziców lub opiekunów prawnych dzieci z harmonogramem prowa-
dzonych spotkań;
 # zadbać o wyrażenie przez nich zgody w formie pisemnej na udział w spotkaniach;
 # ustalić zasady odbioru dzieci;
 # ustalić zasady komunikacji elektronicznej z dziećmi;24
 # wszystkie  formy  zorganizowanego  czasu,  a  w  sposób  szczególny  wypoczynku 
dzieci powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa;
 # na  wyjazdy  grupowe  należy  uzyskać  pisemną  zgodę  rodziców  lub  opiekunów 
prawnych,  po  uprzednim  zapoznaniu  ich  z  ramowym  planem  działania  i  zasa-
dami jego organizacji (regulaminem). Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie 
prawni mają prawo do kontaktu ze swoim dzieckiem oraz z jego opiekunem;
 # podczas wyjazdów parafialnych opiekunowie nie powinni nocować w  tym samym 
pomieszczeniu co podopieczni. W sytuacji szczególnej, wymagającej od opiekuna 
pozostania w nocy w pomieszczeniu z wychowankiem, powinien on o tym fakcie 
zawiadomić inną osobę dorosłą, kierownika wyjazdu oraz, jeśli to możliwe, rodzica 
lub opiekuna prawnego wychowanka. Jeśli wyjazd przewiduje noclegi zbiorowe, 
organizator zawiera informację na ten temat w regulaminie. Szczególnie zadbać 
należy o ochronę dzieci w toaletach, łazienkach, przebieralniach czy szatniach.
Zasady ochrony dotyczące kontaktów przez media oraz udostępniania z Internetu
 # Parafie, które zapewniają dzieciom dostęp do Internetu, powinny wdrożyć środki 
bezpieczeństwa  uniemożliwiające  dostęp  do  treści  stanowiących  zagrożenie  dla 
ich prawidłowego rozwoju. Na urządzeniach umożliwiających dostęp do Interne-
tu powinno być zainstalowane i aktualizowane oprogramowanie filtrujące treści, 
zaś korzystanie z Internetu powinno być monitorowane przez wyznaczoną osobę 
przynajmniej w sposób umożliwiający ustalenie, kto, kiedy i z jakich treści korzy-
stał (np. indywidualne konta dla wszystkich użytkowników). Szczegółowe zasady 
korzystania z Internetu powinny być zawarte w stosownym regulaminie.
6.2. Zasady chroniące dotyczące wszystkich, również dorosłych
 # Sakrament pokuty i pojednania, a także spotkania związane z towarzyszeniem du-
chowym powinny odbywać się w miejscach do tego wyznaczonych (konfesjonał lub 
miejsce osobne, ale widoczne). Jeśli nie można zachować tej zasady (np. w czasie 
wakacji, pielgrzymki czy przy spowiedzi osoby chorej czy z niepełnosprawnością), 
należy zadbać o to, by spowiednik i penitent byli dostępni (drzwi pomieszczenia 
nie mogą być zamknięte na klucz) lub widoczni dla innych osób (np. przeszklenia 
w drzwiach, uchylone drzwi do pomieszczenia). Niedopuszczalne jest spowiada-
nie lub tzw. rozmowy duchowe w  pokojach prywatnych. 
 # Podczas  Mszy  świętych  o  uzdrowienie  połączonych  z  modlitwą  wstawienniczą 
należy zadbać o to, aby modlitwa taka odbywała się przy głównym ołtarzu, w miej-
scach godnych, widocznych, centralnych, a nie w różnych „zaułkach”, przyciem-
nionych pomieszczeniach itp. 
 # Zaleca się, aby odwiedziny chorych (dotyczy księży oraz szafarzy i wolontariuszy) 
odbywały się w obecności osoby trzeciej (kogoś z rodziny, z sąsiedztwa, osoby po-
sługującej w parafii).25
 # Do  udziału  w  wizytach  duszpasterskich  (kolęda)  należy  zapraszać  tylko  takie 
osoby (służba liturgiczną, organista, zakrystianin, kościelny), które wykazują się 
odpowiednią dojrzałością np. w obszarze zachowania dyskrecji. 
 # Zobowiązania i obietnice księdza, pracownika lub osoby posługującej w parafii, 
zwłaszcza te, za które uiszczono wynagrodzenie, powinny być udokumentowane 
w formie pisemnej, a kopia przekazana beneficjentowi.26
STANDARD 7
EDUKACJA DZIECI ORAZ OSÓB BEZBRONNYCH W OCHRONIE 
SWOICH GRANIC
„Edukacja to szczepionka na przemoc” przekonywał Edward James Olmos. Zapobiega-
nie sytuacjom sprzyjającym wykorzystaniu odbywa się również poprzez kształtowanie 
świadomości dzieci. W parafii istnieje możliwość zadbania o  taką edukację. Szkolenia, 
np. w konwencji warsztatów, powinny prowadzić osoby odpowiednio do tego przy-
gotowane. Powinny one obejmować formację dzieci do reagowania poprzez asertywne 
zachowanie oraz informowanie odpowiednich osób dorosłych w sytuacjach, w których 
są świadkami lub doświadczają od dorosłych albo innych dzieci jakiejkolwiek krzywdy 
(fizycznej, seksualnej, słownej, emocjonalnej itd.), takiej jak np.:
 # pozostawianie dzieci bez opieki;
 # okazywanie niechcianej czułości;
 # próby nawiązywania kontaktu w miejscach odosobnionych;
 # epatowanie nagością oraz zapraszanie, zwłaszcza indywidualnie, do miejsc takich 
jak np. sauna;
 # przekraczanie granic nienaruszalności cielesnej;
 # zbyt intensywne dążenie do osobistego kontaktu;
 # infantylne zachowania opiekunów;
 # prowokacja i wciąganie w sytuacje dwuznaczne;
 # prezentowanie nieodpowiednich i wulgarnych treści (zwłaszcza materiałów o cha-
rakterze erotycznym, pornograficznym, obrazujących przemoc lub w  inny sposób 
przyczyniających się do dyskomfortu);
 # nadmierne  i  indywidualne  obdarowywanie  prezentami  i  inne  formy 
faworyzowania;
 # brak empatii i wrażliwości na potrzeby dzieci;
 # proponowanie, używanie alkoholu lub środków psychoaktywnych itp. lub bycie 
pod ich wpływem.27
STANDARD 8
SZKOLENIE I STAŁE WSPARCIE DLA OSÓB ZAJMUJĄCYCH SIĘ 
PROFILAKTYKĄ
Ochrona przed krzywdzeniem wpisana jest w misję Kościoła katolickiego powierzoną 
mu przez Pana. Dlatego każdy – przełożony w Kościele, osoby uczestniczące w jego misji 
przez pracę i zaangażowanie duszpasterskie czy pracę z dziećmi i osobami bezbronny-
mi – powinien posiadać potrzebną wiedzę na temat ochrony dzieci i osób  bezbronnych 
przed przemocą i dzielić się nią z rodzicami i dziećmi. 
Zakres szkoleń w temacie ochrony dzieci i osób bezbronnych 
oraz kto je prowadzi
1.  Wszyscy  pracownicy  i  wolontariusze  w  parafii  otrzymują  potrzebną  im  wiedzę 
o standardach przyjętych i obowiązujących w parafii – kodeksie zachowań, proce-
durach związanych z interwencją i zgłoszeniem. Szkolenie może prowadzić osoba 
odpowiedzialna w parafii za prewencję.
2.  Pracownicy i wolontariusze pełniący funkcje wychowawcze lub formacyjne dodat-
kowo otrzymują potrzebną wiedzę dotyczącą:
 # rodzajów przemocy (w tym przemocy rówieśniczej);
 # rozpoznawania oznak przemocy (w tym wykorzystania seksualnego);
 # strategii działania sprawców przemocy (w tym przemocy seksualnej);
 # rozmowy z dzieckiem/nastolatkiem/osobą bezbronną na temat krzywdy;
 # rozmowy z dorosłymi (gdy ktoś pracuje z grupą dorosłych) dotyczącą przemocy;
 # zagrożeń i ochrony przed szkodliwymi treściami w Internecie;
 # innych zaleceń obowiązujących w danej placówce/miejscu duszpasterskim.
3.  Każda osoba pracująca z dziećmi i osobami bezbronnymi powinna otrzymać za-
świadczenie o udziale w szkoleniu.
4.  Każda osoba pracująca z dziećmi i osobami bezbronnymi co dwa lata uczestniczy 
w jednodniowym szkoleniu z zakresu prewencji. Treść tych szkoleń przygotowana 
jest przez osobę odpowiedzialną w diecezji/zakonie za prewencję.
5.  Szkolenia  prowadzą  odpowiednio  przygotowane  oraz  kompetentne  w  dziedzi-
nie ochrony dzieci i osób bezbronnych osoby, które są delegowane przez diecezję/
zakon do pełnienia takich zadań.28
6.  Osoby odpowiedzialne za prewencję w parafii poza wiedzą z  pkt 1 i 2 powinny 
mieć także wiedzę na temat:
 # budowania systemu prewencji zgodnego z wymogami Kościoła i ustaw pań-
stwowych  (obecnie  tzw.  „Ustawa  Kamilka” i   Krajowy  Plan  Przeciwdziałania 
Przestępstwom Przeciwko Wolności Seksualnej i Obyczajności na Szkodę Mało-
letnich na lata 2023-2026 oraz Wytyczne KEP, dokument prewencji KEP);
 # podstawowych  procedur  prawnych  (kanonicznych  i  przewidzianych  przez 
Kodeks karny);
 # czynników ryzyka i czynników ochronnych;
 # funkcjonowania w środowisku lokalnym placówek pomocowych;
 # procedur ustalonych dla danej parafii. 
7.  Za szkolenie tych osób odpowiada osoba odpowiedzialna za prewencję w danej 
diecezji/zakonie. Na szkolenie zaprasza osoby posiadające kompetencje potwier-
dzone odpowiednim dokumentem.
8.  Osoby odpowiedzialne za prewencję w danej parafii uczestniczą raz w  roku w spo-
tkaniu odpowiedzialnych za prewencję w danej diecezji.29
STANDARD 9
ZAPEWNIENIE JAKOŚCI I CIĄGŁOŚCI DZIAŁAŃ W ZAKRESIE 
PREWENCJI 
 # Dokument  zawierający  standardy  ochrony  dzieci  i  osób  bezbronnych  w  parafii 
 aktualizowany jest co dwa lata.
 # Ewaluacja dokumentu dokonywana jest w danej placówce przez osobę odpowie-
dzialną  za  prewencję  we  współpracy  z  proboszczem  i  osobami  wyznaczonymi 
przez proboszcza, a następnie konsultowana z osobami zaangażowanymi w dusz-
pasterstwo parafialne. Następnie jest zatwierdzana przez osobę odpowiedzialną 
w diecezji za prewencję.30
ZAŁĄCZNIK 1
OŚWIADCZENIE O KRAJACH ZAMIESZKANIA W CIĄGU OSTATNICH 
20 LAT, INNYCH NIŻ RZECZYPOSPOLITA POLSKA
OŚWIADCZENIE
w trybie art. 21 Ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestęp-
czością na tle seksualnym (t.j. Dz.U. 2023 poz. 1304 z późn. zm.)
Ja, niżej podpisany/a, oświadczam, że:
1.  Posiadam obywatelstwo innego państwa niż Rzeczypospolita Polska: tak/nie * .
2.  Jeśli odpowiedz brzmi „tak”, to proszę wpisać państwo……………………………….. 
3.  W ciągu ostatnich 20 lat zamieszkiwałem/nie zamieszkiwałem w innych państwach * .
4.  Proszę wpisać państwo/państwa:
     ………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………
5.  Do oświadczenia załączam informację z rejestru karnego tego/tych państw uzyski-
waną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontakta-
mi z dziećmi: tak/nie*.
6.  Do oświadczenia załączam informację z rejestru karnego tego/tych państw, gdyż 
państwo to nie przewiduje wydawania informacji do celów działalności zawodo-
wej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi: tak/nie*.
7.  Oświadczam, że prawo państwa …………………………………………. nie przewi-
duje sporządzenia informacji z rejestru karnego: tak/nie*.
8.  Oświadczam, że  w  państwie  …………………………….  nie  prowadzi  się  rejestru 
karnego: tak/nie*.
9.  Oświadczam,  że  nie  byłem  prawomocnie  skazany  w  państwie………………… 
za czyny zabronione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX 
i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie 
z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz nie wydano wobec 
mnie innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuściłem się takich czynów 
zabronionych, oraz nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, innego 
uprawnionego organu lub ustawy stosowania się do zakazu zajmowania wszel-
kich  lub  określonych  stanowisk,  wykonywania  wszelkich  lub  określonych  za-
wodów  albo  działalności,  związanych  z  wychowaniem,  edukacją,  wypoczyn-
kiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, 31
uprawianiem  sportu  lub  realizacją  innych  zainteresowań  przez  dzieci,  lub 
z opieką nad nimi.
10.  Oświadczam, że jestem świadomy, że składając ww. oświadczenia, podlegam od-
powiedzialności karnej w trybie art. 233 Kodeksu karnego, to jest odpowiedzialno-
ści karnej za złożenie fałszywego oświadczenia ** .
………………………………….              …………………………………………….
  miejscowość, data                        imię i nazwisko (czytelny podpis) 
* niepotrzebne skreślić 
** art. 233 k.k. [fałszywe zeznania] 
§ 1. Kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowa-
niu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawie-
nia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 1a. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę z obawy przed odpo-
wiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym, podlega karze pozbawienia wolności 
od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając w zakresie swoich upraw-
nień,  uprzedził  zeznającego  o  odpowiedzialności  karnej  za  fałszywe  zeznanie  lub  odebrał  od  niego 
przyrzeczenie.
§ 3. Nie podlega karze za czyn określony w § 1a, kto składa fałszywe zeznanie, nie wiedząc o prawie 
odmowy zeznania lub odpowiedzi na pytania. 
§ 4. Kto, jako biegły, rzeczoznawca lub tłumacz, przedstawia fałszywą opinię, ekspertyzę lub tłumaczenie 
mające służyć za dowód w postępowaniu określonym w § 1, podlega karze pozbawienia wolności od roku 
do lat 10.
§ 4a. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 4 działa nieumyślnie, narażając na istotną szkodę interes pu-
bliczny, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 5. Sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia, jeżeli:
  1)  fałszywe  zeznanie,  opinia,  ekspertyza  lub  tłumaczenie  dotyczy  okoliczności  niemogących  mieć 
wpływu na rozstrzygnięcie sprawy,
  2) sprawca dobrowolnie sprostuje fałszywe zeznanie, opinię, ekspertyzę lub tłumaczenie, zanim nastą-
pi, chociażby nieprawomocne, rozstrzygnięcie sprawy.
§ 6. Przepisy § 1-3 oraz 5 stosuje się odpowiednio do osoby, która składa fałszywe oświadczenie, jeżeli 
przepis ustawy przewiduje możliwość odebrania oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej.32
ZAŁĄCZNIK 2
OŚWIADCZENIE O ZAPOZNANIU SIĘ Z POLITYKĄ OCHRONY DZIECI 
I ZOBOWIĄZANIU DO JEJ PRZESTRZEGANIA
OŚWIADCZENIE
w trybie art. 21 Ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestęp-
czością na tle seksualnym (Dz.U. 2023 poz. 1304 z późn. zm.) 
Ja, niżej podpisana/y, oświadczam, że: 
Zapoznałam/zapoznałem się z treścią dokumentu pn. „Standardy ochrony dzieci” obo-
wiązującego w (tu nazwa placówki) …………………………………………………
    ………………………………………………………………………………………………
……………………………                ………………………………………………
  miejscowość, data                     imię i nazwisko (czytelny podpis)33
ZAŁĄCZNIK 3
ZASADY SPORZĄDZANIA NOTATKI DOTYCZĄCEJ ZDARZENIA
 # Zapisz dokładną datę i godzinę, kiedy incydent został zgłoszony.
 #  Podaj imię i nazwisko dziecka, wiek, adres zamieszkania (jeśli dostępny), szkołę 
oraz wszelkie inne istotne informacje.
 # Opisz dokładnie to, co zostało zgłoszone, włączając miejsce, czas i wszelkie istot-
ne szczegóły zdarzenia (możesz zacytować zwroty użyte przez dziecko lub inną 
osobę zawiadamiającą).
 # Jeśli istnieją, uwzględnij dane wszelkich świadków incydentu, w tym ich imiona, 
nazwiska, adresy i numery telefonów kontaktowych. Mogą to być również osoby, 
którym dziecko wcześniej zgłaszało przemoc.
 # Opisz kroki, które podjęto w odpowiedzi na zgłoszenie, w tym komunikację z or-
ganami  ścigania,  rodzicem/rodzicami/opiekunem/opiekunami,  działania  w  celu 
zapewnienia bezpieczeństwa dziecku itp.
 # Wymień  wszelkie  instytucje  lub  osoby,  z  którymi  został  nawiązany  kontakt 
w związku z incydentem.
Uwaga
W notatce wpisujemy tylko te informacje, które znamy ze zgłoszenia. Notatkę sporzą-
dzają osoby bezpośrednio zaangażowane w daną sytuację, najczęściej będzie to osoba 
zaufana wraz z osobą odpowiedzialną za interwencję. Pod notatką podpisuje się rów-
nież proboszcz! Notatką taką posługujemy się w działaniach interwencyjnych (np. przy 
zgłoszeniu do delegata ds. ochrony dzieci i młodzieży, do prokuratury itp.). Notatka lub 
jej kopia przechowywana jest w dokumentacji parafialnej.
Jeśli w notatce znajdują się dane osobowe, proboszcz staje się automatycznie ich admi-
nistratorem i stosuje się do przepisów RODO. Osoba sporządzająca notatkę informuje 
o dobrowolności podania danych osobowych (imię nazwisko, dane do kontaktu).34
NOTATKA SŁUŻBOWA
Z PRZYJĘCIA ZGŁOSZENIA PRZEMOCY
Data i czas zgłoszenia
Imię i nazwisko osoby 
zgłaszającej
(nr tel., e-mail 
do kontaktu)
Imię i nazwisko osoby 
skrzywdzonej
(nr tel., e-mail 
do kontaktu)
Imię i nazwisko osoby 
stosującej przemoc
(nr tel., e-mail 
do kontaktu)
Forma krzywdzenia, 
miejsce, okoliczności 
towarzyszące35
Świadkowie
Forma podjętej 
interwencji
(zakreślić właściwe)
Zawiadomie-
nie o podejrze-
niu popełnienia 
przestępstwa 
(art. 304 k.p.k.)
Wniosek o wgląd 
w sytuację dziecka/
rodziny
Inny rodzaj inter-
wencji (jaki?)
Dane organu/ 
placówek/
osób/
instytucji, do których 
zgłoszono interwen-
cję i z którymi się 
kontaktowano
………………………………….        ………………………………….………………….
  miejscowość, data                     czytelne podpisy osób uczestniczących 
                                    w przyjmowaniu zgłoszenia36
ZAŁĄCZNIK 4
OŚWIADCZENIE O ZACHOWANIU POUFNOŚCI INFORMACJI 
POWZIĘTYCH W PROCESIE POSTĘPOWANIA W SPRAWIE 
KRZYWDZENIA DZIECKA ORAZ PRZETWARZANYCH 
DANYCH OSOBOWYCH
OŚWIADCZENIE
Niniejszym oświadczam, że znana jest mi treść przepisu art. 241 § 1 – § 3 k.k. *  i wynika-
jące z niego zakazy:
1.  rozpowszechnia  publicznie  wiadomości  z  postępowania  przygotowawczego, 
zanim zostały ujawnione w postępowaniu sądowym;
2.  rozpowszechnia publicznie wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej z wyłą-
czeniem jawności;
3.  rozpowszechnia publicznie wiadomości z postępowania prowadzonego na pod-
stawie przepisów o postępowaniu w sprawach nieletnich.
  Oświadczam, że znane są mi zasady bezpiecznego przetwarzania danych osobowych 
w ramach polityki RODO.
  Zobowiązuję się do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji, które zostały mi 
ujawnione w procedurze interwencyjnej w związku ze zgłoszeniem przemocy wobec 
dziecka, zawiadomieniem o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka 
lub podjęciem innych działań w celu ochrony dziecka.
………………………………….            ……………………………………………….
  miejscowość, data                       imię i nazwisko (czytelny podpis) 
* art. 241 [rozpowszechnianie wiadomości]
§  1.  Kto  bez  zezwolenia  rozpowszechnia  publicznie  wiadomości  z  postępowania  przygotowawczego, 
zanim zostały ujawnione w postępowaniu sądowym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo 
pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia publicznie wiadomości z rozprawy sądowej prowadzo-
nej z wyłączeniem jawności.
§ 3. Karze określonej w § 1 podlega, kto bez zezwolenia rozpowszechnia publicznie wiadomości z postę-
powania prowadzonego na podstawie przepisów o postępowaniu w sprawach nieletnich.37
ZAŁĄCZNIK 5
ZASADY BEZPIECZNYCH RELACJI POMIĘDZY DZIEĆMI
Parafia ……………………………… jest miejscem zapewniającym bezpieczeństwo dzie -
ciom także w grupie rówieśniczej. Kierując się wartościami wypływającymi z Ewangelii, 
staramy się wpoić naszym parafianom postawę szacunku wobec każdego człowieka  – 
dzieci i dorosłych. Pragniemy, by w relacjach międzyludzkich bliska była im ewange-
liczna zasada: „Wszystko więc, co chcielibyście, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyń-
cie” (Mt 7,12a).
  Zasady bezpiecznych relacji między dziećmi poznali wszyscy pracownicy i współ-
pracownicy parafii, dzięki czemu mogą oni umiejętnie i adekwatnie do zaistniałej sytu-
acji reagować na każde niewłaściwe zachowanie czy przemoc. Również dzieci powinny 
przestrzegać poniższego kodeksu podczas spotkań w parafii i poza nią, w kontakcie bez-
pośrednim i wirtualnym. 
  Kodeks  zachowań  został  opracowany  z  udziałem  dzieci.  Ewaluacja  i  weryfikacja 
zasad bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi odbywać się będzie co dwa lata, a także 
po każdej sytuacji kryzysowej, jeśli w parafii podjęta zostanie interwencja z  powodu 
krzywdzenia rówieśniczego. Zmiana treści zasad bezpiecznych relacji między dziećmi 
jest możliwa w każdym momencie na ich wniosek i z ich udziałem. 
1. Równe traktowanie i szacunek dla każdej osoby
 # Traktuj innych tak, jak chcesz, aby inni traktowali Ciebie. 
 # Pamiętaj, że każda osoba jest kimś wyjątkowym i szczególnie obdarowanym przez 
Boga. Należą się jej szacunek i troska o jej dobro. 
 # Bądź  tolerancyjny  –  szanuj  odmienny  wygląd,  przekonania,  poglądy  i  cechy 
koleżanek/kolegów. 
 # Pamiętaj, że przez różnorodność wzajemnie się ubogacamy. 
 # Masz prawo do zabawy i relacji z każdym dzieckiem, ale pamiętaj, że nie zawsze 
inne dziecko ma chęć do kontaktu z Tobą w danym momencie. Uszanuj to. 
 # Zachowaj otwartość i bądź wrażliwy na wszystkie osoby, nawet jeśli nie należą 
do grona Twoich najbliższych przyjaciół. Nie wykluczaj ich ze wspólnych działań, 
rozmów i szkolnych aktywności. 
2. Zasady komunikacji między dziećmi
 # Zachowuj życzliwość i szacunek wobec koleżanek/kolegów. 
 # Pamiętaj, że każdy ma prawo do wyrażania swojego zdania, myśli i przekonań, 
o ile nie naruszają one dobra innych osób. 38
 # Słuchaj innych, gdy mówią. Nie przerywaj innym, gdy się wypowiadają. 
 # Zachowuj kulturę słowa w każdej sytuacji. 
 # Stosuj formy grzecznościowe. 
 # Pytaj o zgodę na kontakt fizyczny (przytulenie, pogłaskanie). 
3. Szacunek dla cudzej własności, prywatności i przestrzeni
 # Szanuj rzeczy osobiste i mienie innych osób.
 # Zapytaj, jeśli chcesz pożyczyć od kogoś jakąś rzecz.
 # Nie przeglądaj prywatnych rzeczy innych osób bez ich zgody. Każdy ma prawo do 
prywatności.
 # Nie rób zdjęć, nie nagrywaj ani nie rozpowszechniaj wizerunku kolegów/koleża-
nek i innych osób bez ich wyraźnej zgody.
 # Pamiętaj, że każdy ma prawo do przestrzeni osobistej. Jeśli inna osoba potrzebuje 
chwili samotności, uszanuj to. Naruszanie tej przestrzeni może rodzić konflikty.
4. Zakaz stosowania przemocy w jakiejkolwiek formie
 # Nie stwarzaj sytuacji, w których ktoś czułby się celowo pomijany, izolowany. 
 # Nie stosuj przemocy fizycznej. Szturchanie, popychanie, kopanie czy siłowe przy -
trzymywanie kolegi/koleżanki naruszają jego/jej integralność fizyczną. 
 # Szanuj przestrzeń intymną kolegów/koleżanek. Nigdy nie dotykaj ich w sposób, 
który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny. 
 # Nie wyśmiewaj, nie obgaduj, nie ośmieszaj, nie zawstydzaj, nie upokarzaj, nie lek-
ceważ i nie obrażaj kolegów/koleżanek. 
 # Nie wypowiadaj się w sposób obraźliwy o rodzicach kolegów/koleżanek. 
 # Nie zwracaj się w sposób wulgarny do innych. 
 # Pamiętaj, że żarty są wtedy żartami, kiedy nikt z ich powodu nie cierpi. Jeśli tak 
jest, natychmiast zakończ taką zabawę słowną. 
 # Nie narażaj siebie i innych uczniów na sytuacje zagrażające życiu i zdrowiu fizycz -
nemu czy psychicznemu. 
 # Nie  wyrażaj  negatywnych,  prześmiewczych  komentarzy  na  temat  zachowania, 
pracy, wyglądu kolegów/koleżanek. 
 # Nie zabieraj rzeczy należących do innych bez ich zgody. 39
5. Szacunek w kontaktach internetowych i zakaz cyberprzemocy
 # Szanuj innych i traktuj ich tak, jak chcesz, by traktowali Ciebie – dotyczy to wszyst-
kich typów Twojej aktywności w sieci. Po drugiej stronie ekranu jest drugi człowiek. 
 # Pamiętaj, że cyberprzemoc często zaczyna się od tzw. „niewinnych żartów”. Nie 
każdy ma takie samo poczucie humoru. Uważaj na to, co piszesz i co publikujesz, 
w Internecie nic nie ginie. W świecie wirtualnym łatwo poruszyć lawinę wzajem-
nych niechęci, co może doprowadzić do konkretnej formy przemocy. 
 # Nie udostępniaj kontaktów do innych osób (telefonicznych, mailowych) bez ich 
zgody. 
 # Dbaj o swój oraz innych wizerunek w sieci – nie publikuj wrażliwych danych, po-
wierzonych  ci  informacji  oraz  zdjęć  i  filmów  ośmieszających  innych.  Szanuj  ich 
prywatność. 
 # Chroń intymność swoją i innych. Nie wysyłaj i nie udostępniaj zdjęć lub filmów, 
które by ją naruszały. 
 # Sprzeciwiaj się hejtowi, sam nie publikuj obrażających i agresywnych komentarzy 
oraz reaguj, gdy zauważysz, że ktoś jest poniżany w Internecie. Nie przesyłaj dalej 
ośmieszających wiadomości. Zgłoś takie działania odpowiednim osobom. 
 # Nie prowokuj innych do niepotrzebnych, nieuzasadnionych kłótni. Trolling, świa-
dome poniżanie, nękanie i zaczepki są zachowaniami niedopuszczalnymi. 
 # Nie  wykluczaj  swoich  rówieśników  z  grup  w  mediach  społecznościowych 
z powodu swoich prywatnych niechęci. 
 # Nie podszywaj się w Internecie pod inne osoby. Takie zachowanie w cyberprze-
strzeni jest kradzieżą tożsamości. To jest przestępstwo. 
 # Jeżeli zauważysz, że ktoś nie wylogował się ze swojego konta, nie wykorzystuj tej 
sytuacji do działań, które przyniosłyby mu szkodę, ale życzliwie poinformuj go 
o jego nieuwadze. 
 # Pamiętaj,  że  groźby,  pomówienia,  nawoływanie  do  nienawiści,  prześladowanie, 
ośmieszanie w cyberprzestrzeni także są karalne. Twoje działania w sieci nie są 
anonimowe. 
6. Sposoby pokojowego rozwiązywania konfliktów  
 # Wycisz się, uspokój, zatrzymaj niepotrzebną kłótnię, zanim stracisz nad sobą kon-
trolę. Zastanów się, co chcesz osiągnąć. Jeśli to możliwe, podejmij spokojną rozmo-
wę z drugą stroną. 
 # Umów się na rozmowę w bardziej stosownych warunkach, w ten sposób zyskasz 
czas na konstruktywny dialog.40
 # Powiedz, co według Ciebie jest problemem, co przyczyną nieporozumienia, czego 
oczekujesz. 
 # Słuchaj drugiej osoby. Dopytaj o jej odczucia i oczekiwania. Podsumuj to, co usły-
szałaś/usłyszałeś  dla  upewnienia  się,  czy  dobrze  zrozumiałeś/zrozumiałaś  jej 
komunikat. 
 # Upewnij się, że Twój rozmówca powiedział wszystko odnośnie do swoich odczuć. 
 # Wspólnie wymyślcie rozwiązanie satysfakcjonujące obie strony. 
 # Jeśli nie uda się Wam dojść do porozumienia, poproś o pomoc osobę dorosłą, ak-
tualnego opiekuna grupy. Porozmawiaj o tym z Twoimi rodzicami. Nie rozwiązuj 
konfliktu samodzielnie. 
 # Nie bądź obojętny, gdy komuś dzieje się krzywda. Zawsze poinformuj o tym osobę 
dorosłą.ZAŁĄCZNIK 6
OŚWIADCZENIE DOTYCZĄCE NIEKARALNOŚCI ZA PRZESTĘPSTWA 
NA SZKODĘ DZIECI
OŚWIADCZENIE O NIEKARALNOŚCI
Ja,.......................................................................................................................................... 
                        (imię i nazwisko)
legitymujący(-a) się dowodem osobistym/paszportem o nr ................................................ 
oświadczam, że nie byłem(-am) skazany(-a) za przestępstwo przeciwko wolności sek-
sualnej i obyczajności oraz przestępstwa z użyciem przemocy na szkodę dziecka i nie 
toczy się przeciwko mnie żadne postępowanie karne ani dyscyplinarne w tym zakre-
sie.  Oświadczam,  że  jestem  świadomy(-a)  konsekwencji  złożenia  nieprawdziwego 
oświadczenia.
………………………………….              …………………………………………….
  miejscowość, data                        imię i nazwisko (czytelny podpis)